0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Farkında mısınız, ne oldukça ölüyoruz. Onlar, yüzler, binler… Sosyal medyada, ölümünü duyduğumuz kişiler, ölmüş bile sayılmıyor. Normal ölümlerin adı yok!

Neden mi?

Ülke son yıllarda binlerce insanını yitirdi.

Kaybetmeye de devam ediyor.

Daha dün Covid 19 salgınında, yüz binin üstünde insan öldü.

Sonra orman yangınları ve can kayıpları…

Yetmedi, İzmir depremi ve ölümler…

Ve asrın felaketi, iki büyük zelzele…

Maraş merkezli Pazarcık 7.7 ve Elbistan merkezli 7.6 şiddetinde art arda yaşanmış olan depremde on kent yerle bir oldu.

Son verilere nazaran, bu depremlerde 44 bin insan yaşamını yitirdi.

Yüz binin üstünde yaralı var.

Hala da devam ediyor yıkıntı kaldırma emekleri.

Ölüm ve yaşam!

Ölümle, yaşam içinde ince bir çizgi var!

Bir varsın, bir yoksun misali…

Ölümle bir yaşıyor insan!

Ölüm ve yaşam!

Ölüm, her yerde…

Ve her an!

Yaşarken ölmek bu olsa gerek…

Yaşayan ölüleriz…

Ya da “Ölmüş yaşayanlar da” denilebilir.

Depremden kurtulmak, yaşamak anlamına gelmiyor.

Yaşıyor sayılmıyoruz…

Yaşayan gövde oluyoruz…

“Hatay’da yaşamış olduğu depremin arkasından Adapazarı’na gelen 20 yaşındaki üniversite talebesi B.K.Ş. zelzele şokunu burada atlatmaya çalışıyordu. Yaşanan depremde oldukça sayıda arkadaşını kaybetmesi sebebiyle bunalıma giren genç yaşamış olduğu dedesinin evinde doğalgaz borusuna kendini astı. B.K.Ş.’nin toplumsal medya hesabında vefat eden dostlarıyla ilgili yapmış olduğu paylaşımlar hala dururken intihar haberi alındı. Depremde kaybetmiş olduğu arkadaşlarının fotoğraflarını paylaşan B.K.Ş, arkasından, “Siz sanıyorsunuz ki hep tanımadıklarınız ölecek” yazan son bir post paylaşmış olduğu belirlendi.”

Evet!

Yaşayanlar da ölüyor…

Hem de tek tek…

Annesiz, babasız kalan çocuklar yaşıyor mu?

Onlar da öldüler hem de diri diri…

Gördükleriniz bir tek birer suret ya da birer gövde…

Çocuklarını, yakınlarını, akrabalarını kaybedenler…

Hepsi ölüler…

Nasıl yaşanacak bu dünyada? Nasıl normale dönecek bu ülke?

Hiç mümkün değil!

Toplumun ruhu çökmüş durumda… Ülke tümden ağıtta…

Nereye baksan gözyaşı…

Bir zamanlar asla aklıma gelmezdi ölüm!

İnsanlar, doğarlar, büyürler, ölürler, derdim.

Şimdi insanoğlu, doğarlar ve ölürler, diyorum.

Ölüm ve yaşam ya da yaşam ve ölüm…

Bu kadar!

Ötesi yok!